The relationship between spirituality, mindfulness, and prayer among turkish emerging adults

Abstract

Çalışmanın amacı, beliren yetişkinlik dönemindeki Türk yetişkinler arasında maneviyat, bilinçli farkındalık ve dua arasındaki ilişkiyi incelemektir. İlişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Kantitatif çalışmaya 18-25 yaşları arasında 219 kadın ve 55 erkek olmak üzere 274 kişi katılmıştır. Veriler çevrimiçi bir veri toplama aracı ile toplanmıştır. Anket demografik bilgi formu, bilinçli farkındalık ölçeği, dua ölçeği ve maneviyat ölçeğinden oluşmaktadır. Çalışmaya dua etme sıklığı, namaz sıklığı ve öznel dindarlık algısı değişken olarak dahil edilmiştir. Bağımlı ve bağımsız değişkenler arasındaki ilişkiler SPSS programıyla istatistiksel teknikler kullanılarak analiz edilmiştir. Çalışma hipotezlerini test etmek için Pearson korelasyon analizi, Spearman korelasyon analizi, Bağımsız T testi, Mann-Whitney U testi, Varyans analizi testi, Kruskal Wallis testi ve Basit Doğrusal Regresyon Analizi uygulanmıştır. Çalışmada beliren yetişkinlik dönemindeki katılımcılar arasında manevi hoşnutluğun bilinçli farkındalık ile anlamlı olarak pozitif korelasyon gösterdiği ve manevi hoşnutluğun bilinçli farkındalıktaki değişimin yaklaşık %8'ini açıkladığı; doğayla uyumun bilinçli farkındalık ile anlamlı olarak pozitif korelasyon gösterdiği ve manevi hoşnutluğun bilinçli farkındalıktaki değişimin yaklaşık %2'ini; manevi hoşnutsuzluk dua alt boyutunun bilinçli farkındalık ile istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde negatif korelasyon gösterdiği ve manevi hoşnutsuzluğun bilinçli farkındalıktaki değişimin yaklaşık %8'ini açıkladığı; dua sıklığı ile bilinçli farkındalığın anlamlı olarak pozitif yönde korelasyon gösterdiği ve dua sıklığının bilinçli farkındalıktaki değişimin yaklaşık %1.5'ini açıkladığı bulunmuştur. Maneviyat ve dua ilişkisi açısından çalışmada istek ve şükür dua alt boyutu ve tefekkür ve rahatlama dua alt boyutunun maneviyat ve maneviyatın tüm alt boyutları ile anlamlı olarak pozitif korelasyon gösterdiği, manevi hoşnutsuzluğun doğayla uyum alt boyutu hariç maneviyat ve maneviyatın tüm alt boyutları ile negatif korelasyon gösterdiği bulunmuştur.

The study aims to examine the relationship between spirituality, mindfulness, and prayer among Turkish emerging adults. A relational scanning model was used. Two hundred seventy-four emerging adults aged 18-25, including 219 females and 55 males, attended the quantitative study. Data was collected via an online data collecting tool. The questionnaire consisted of a demographic information package, The Mindful Attention Awareness Scale, The Prayer Scale, The Spirituality Scale. Frequency of prayer, frequency of salaah, and subjective religiosity were included in the study. Relations between dependent and independent variables were analyzed by using statistical techniques on SPSS. Pearson correlation analyses, Spearman correlation analyses, Independent T-test, Mann-Whitney U test, Analysis of variance, Kruskal Wallis test, and Simple linear regression analyses were applied to test the study's hypotheses. The study found that spiritual well-being was significantly positively correlated with mindfulness, and it explained about 8% of the change in mindfulness; harmony with nature was significantly negatively correlated with mindfulness, and it explained about 2% of the difference in mindfulness; spiritual dissatisfaction prayer was negatively correlated with mindfulness, and it explained about 8% of the change in mindfulness; frequency of prayer was significantly correlated with mindfulness, and it explained about 1.5% of the difference in mindfulness. According to study findings of the relationship between spirituality and prayer, meditation and relaxation prayer and wish and gratitude prayer were significantly positively correlated with spirituality and all dimensions. Spiritual dissatisfaction prayer was significantly negatively associated with spirituality and its all dimensions except harmony with nature.