Sağlık kurumlarında kadın çalışanların cam tavan algı düzeylerinin işten ayrılma niyetine etkisinde iş stresinin aracı rolü = The mediator role of work stress in the effect of glass ceiling perception levels of female employees in health ınstitutions on their ıntention to leave

Abstract

Bu çalışmada, sağlık sektöründe kadın çalışanların cam tavan algı düzeylerinin işten ayrılma niyetine etkisinde iş stresinin aracı rolü incelenmiştir. Bu amaçla çalışmada Sarıoğlu (2018) tarafından Smith ve arkadaşlarının (2012) geliştirdiği "Kariyer Yolları Ölçeği" uyarlanarak hazırlanan "Cam Tavan Sendromu Ölçeği", çalışanların işten ayrılma niyetlerinin belirlenmesinde Grandey'in (1999) "İşten Ayrılma Niyeti Ölçeği", House ve Rizzo (1972) tarafından geliştirilen ve Efeoğlu (2006) tarafından Türkçe uyarlaması yapılan "İş Stresi Ölçeği" kullanılmıştır. Çalışmada yöntem kısmında değişkenler arası ilişkiyi ölçmek için Pearson Korelasyon analizi, etkiyi ölçmek için Basit Doğrusal Regresyon analizi ve aracı rolü ölçmek için Process Macro Regresyon analizi kullanılmıştır. Araştırma bulgularına göre, cam tavan sendromu ve iş stresinin işten ayrılma niyeti arasında cpozitif yönlü olumlu ilişki; cam tavan sendromu ile iş stresi arasında ise pozitif yönlü olumlu ilişki bulunmuştur. Yapılan basit doğrusal regresyon analizi sonuçlarına göre ise, cam tavan sendromu ve iş stresi işten ayrılma niyetini; cam tavan sendromu ise iş stresini pozitif yönde anlamlı şekilde etkilemektedir. Aracı rolü analizine göre ise, cam tavan sendromunun işten ayrılma niyetini etkilediğini, iş stresi faktörü ile birlikte bu etkinin daha da arttığı bulunmuştur. Tüm olumsuz etkenler ve tetikleyici unsurlar göz önüne alındığında kadınlar, kariyer yollarını ilerlerken ve üst düzey pozisyonlara yükselmeye çalışırken cam tavan engelleri ile karşılaşabilmektedir. Sonuç olarak, aşılamayan engeller ile birlikte kadınlar işten ayrılma veya işi bırakma düşüncesine kapılabilir. Bununla birlikte sağlık sektörünün hali hazırda yüklediği iş stresi tüm bu engellerin üzerine eklenebilir ve işten ayrılma niyetini dolaylı şekilde etkileyebilmektedir.

In this study, the mediating role of job stress in the effect of glass ceiling perception levels of female employees in the health sector on their intention to leave was investigated. For this purpose, in this study, the "Glass Ceiling Syndrome Scale" prepared by Sarıoğlu (2018) by adapting the "Career Paths Scale" developed by Smith et al. (2012), Grandey (1999) "Intention to Leave Scale", House and Rizzo (1972) and adapted into Turkish by Efeoğlu (2006) "Work Stress Scale" was used. In the method part of the study, Pearson Correlation analysis was used to measure the relationship between variables, Regression analysis to measure the effect, and Process Macro Regression analysis to measure the mediator role. According to the research findings, a positive relationship between glass ceiling syndrome and job stress and intention to leave; A positive correlation was found between glass ceiling syndrome and work stress. According to the results of the regression analysis, glass ceiling syndrome and job stress were related to turnover intention; glass ceiling syndrome, on the other hand, has a significant positive effect on work stress. According to the mediator role analysis, it was found that the glass ceiling syndrome affects the intention to leave the job, and this effect increases with the job stress factor. Considering all the negative factors and triggers, women may encounter glass ceiling obstacles while advancing their career paths and trying to rise to senior positions. As a result, with insurmountable obstacles, women may have the thought of quitting or quitting their job. However, the work stress that the health sector currently imposes can add to all these obstacles and indirectly affect the intention to leave.