Antakya’nın III numaralı şeriyye sicili (H.1156-1157/ M.1743-1745)

Abstract

Kur'ân ve sünnette yiyecek ve içecekler geniş olarak ele alınmış; helal ve haram hükümleri konmuş, bunların bazısının illetleri açıklanmıştır. İslâm Hukuku ile ilgili eserlerde, yiyecek ve içecekler ile ilgili hükümler özel başlıklar altında ele alınmıştır. İslâm hukukçuları naslardan yiyecek ve içecekler ile ilgili hükümlerin dayandığı genel esasları ortaya koymuşlardır. İslâm Hukukunda yiyecek ve içecekler ile ilgili getirilen sınırlamaların çeşitli illetleri vardır. Temizlik, insan sağlığı, hayatın korunması, aklın korunması, insanlar arası düzenin korunması, kulluğun ifası, inanç farklılığı gibi. Naslara baktığımız zaman İslâmda yiyecek ve içecekler ile ilgili sınırların tespitine bu kadar önem verilmesinin çeşitli hikmetlerini bulabiliriz. Bunlardan biri insan fıtrat ve tabiatını korumaktır. Bir diğeri insanın bedenen ve ruhen en sağlıklı ve verimli hale ulaşmasıdır, insanın ibadetlerinde huşu ve huzur bulmasını temin etmektir. İslâm, müslümanın çeşitli alanlardaki faaliyetlerinin hükümlerini belirlerken inanç farkını dikkate aldığı gibi yiyecek ve içecekler alanındaki hükümlerde de bunu dikkate almıştır. Hatta bu konuda gayri müslimleri sahip oldukları inançlarının ve küfürlerinin niteliklerine göre farklı değerlendirmiştir. Ele alman konularda mezheplerin farklı görüşleri, mukayese yapılabilmesi için verilmiştir. Genel olarak Hanefi mezhebi esas alınmıştır.

Islamic law arranges the social and individual life of muslims by its own rules. In this arrangament there are also the relations among the people who are muslims and non- muslims. Another aspect of these relations is the arrangement which is concidering the kind of food and drinks that between these two groups. This thesis tries to examine the relations of these people from the viewpoint of the food and drinks.