İzmit sancağında asayişin bozulması ve eşkıyalık olaylarının artması Osmanlı Devletinin merkezi otoritesinin zayıflaması ile doğrudan ilgilidir. 19. y.y. Anadolu'da birçok vilayette olduğu gibi izmit sancağında da eşkıyalık olaylarında artış görülmüştür. Halka korku ve endişe veren bu eşkıyalığı yapanlar Ermeni ve Rum olabildiği gibi Müslüman Türklerde olabiliyordu. Savunmasız köyler devamlı bu tür eşkıya taarruzlarına maruz kalabiliyordu. Bu asayişsizlikten buradan geçen yabancı seyyah ve gezginlerde nasibini almıştır. Eşkıyalığı ortadan kaldırmak için devlet büyük çaba göstermesine rağmen istediği neticeyi elde edememiştir. Özellikle her eşkıya taarruzu vuku' bulduğunda jandarmanın yetersizliğinden bahsedilmiş, devamlı jandarmanın takviyesi gibi askeri tedbirlere başvurularak meseleyi çözeceklerini ümit etmişlerdir. Olayların siyasi ve ekonomik boyutu üzerinde pek durulmamıştır. Eşkıyalık, adam öldürme, kaçırma ve hayvan hırsızlığı gibi değişik şekillerde kendini göstermiştir. Ermeni ve Rumların yaptığı eşkıyalık İzmit halkına zor günler yaşatmıştır. Eşkıyalıktan dolayı defalarca devlet merkezine telgraf çekilmiş, bazen bu telgraflardan asılsız olanlarda olmuş devlet bu meselede tahkikat yürütülmesine gerek görmemiştir. İzmit civarında en fazla şakilik olaylarına rastlanan yerler Bahçecik, Köseköy, Abneşe ve Kandıra gibi beldeler idi. Adapazarı civarındaki kaza ve köyler de asayişsizlikten şikayetçi olmuşlardır, fakat devlet merkezine çektikleri telgraflardan istedikleri neticeyi elde edememişlerdir. I. Dünya savaşından sonra Ermeniler tehcir kanununa tabi tutulmalarının en önemli sebebi, bu Ermeni çetelerinin köyleri basarak savunmasız halkı katletmeleri olmuştur. İzmit'e İtilaf donanmanın gelmesi ile Ermeni ve Rumlar işgalcilerden de destek alarak faaliyetlerini arttırmışlardır. Bunun çok da siyasi eşkıyalık olarak nitelenmiştir. Bu çeteler erkeği olmayan köylere rahat bir şekilde saldırabiliyordu. Daha sonra köylerine dönen Türk gençleri intikam duygusu ile hareket ettiğinde karışıklık uzun süre devam etmiştir. VII T.C. YÜKSEKÖĞRETİM KURULU DOKÜMANTASYON MERKEZİHükümet eşkıyalara karşı başarı ile mücadele eden yerel yöneticileri çeşitli şekillerde ödüllendirmiştir. Bu daha çok ya toprak tahsis etme ya da bir üst göreve tevcih şeklinde kendini göstermiştir. İzmit'te karışıklık çıkaranlar buraya daha sonra gelen göçmenler olduğu anlaşılmaktadır. Bu Türkmen aileler ya ekonomik nedenlerden ya da yerleşik halk ile uyum sağlayamadıklarından bu gibi kanunsuzluklara başvurabilmişlerdir. Hükümetin zulme uğramış Türk halkının yardımına her zaman koştuğu söylenemez. İzmit bölgesindeki bu dirlik ve düzenlilik kavgası Cumhuriyetin ilk yıllarına kadar devam etmiştir.
Having Lack for Public Security and increased number of banditry in İzmit Sanjak has a direct relation with the weakening of Ottoman Authurity. In the 19th century as well as the rest of Anatolian towns, the banditry casulities had been increased in Izmir Sanjak. The bandits who frighten the public could be either Armenians, Greek, Anatolians or Muslim Turks. Especially unprotected villages were continiously under attack of bandits. The visitors and travellers of those days who transit from the region have taken their share of the disturbances. Although the goverment had spent remarkable efforts to eliminate the banditry, they did not have the necessary succesfull result. Especcially after each attack of bandits the lack of gendarme had been criticized and the Local Authorites thought that the problem could be solved by increasing the support of gendarme and some additional precautions. Political and economical side of the metter had not been considered. Banditry have taken places as murder, kidnapping and stealing of goods and animals. Sometimes in orderto arrest the bandits additional support from the neighbouring authorities were requested. Some of the messages sent to central goverment by the ethnic minorities, had been proven to be not real and were dearded not to take any action. Most of the banditry cases in İzmit Region were taking place in Bahçecik, Köseköy, Akmeşe and Kandıra etc. The towns and villages in Adapazarı region also complaining from the lack of security and public safety. Thousands of messages that have been sent to central goverment were ended without result, especially the most important reasons for Armanians being forced to move the other parts of the country was the American gangs attaching unprotected villages and killing the villagers for ethnic cleaning. Since the entente navy came to İzmit, Armanian and local Greek minorities were supported and they have accelerated their vilance against the Villagers. And this had been named as political gangs. Later on when the Turkish youngs returned to their villagers they were looking for their revenge and this was causing the banditry cases to take longer time. IXThe governmet had rewarded the successful local authorities who fought againts the bandits. This was usually either providing land or promotion. The Turks who imigrated the İzmit Sanjak were taking part in the casualities. Those families were heading into unlawfull busines due to economical reasons or not being in a good harmony with the locals and difficulties in adaptation. Sometimes the government was taking different priority for the some kind of events. For example the attacks againts the Turks were not given the same importance and priority as to the Foreigners. The fight against the orderlines and peace in the İzmit region continued until the first years of the republic. X
