Yetmişli yıllardan beri Ennahda Hareketi’nin siyasi gelişimi

Abstract

Sivil bir hareket olarak yapılanan Ennahda hareketi'nin Tunus'ta ortaya çıktığı koşullara bakıldığı zaman öncelikle 60lı yıllardan itibaren Tunus'ta devletin benimsediği Batılılaşma ideolojisinin bir takım krizler yaşadığı belirtmek gerekir . Bu bakımdan Tunus'ta batılılaşma ideolojisinin krizler yaşadığı bir bağlamda Ennahda alternatif bir ideoloji olarak ortaya çıkmıştır. Ennahdahareketinin kurumsal yapılanması dört aşamadan geçmiştir: İslami grup, İsami Eğilim hareketi, Ennahda Hareketi ve son olarak Ennahda hareketi partisi. Ennahda hareketin diğer islami gruplardan ayıran en önemli özelliği fikir zemininin ve beslendiği kaynakların çok geniş olması ve bu sebeple güncel konulara karşı daha geniş bir vizyona sahip olmasıdır .hareketi besleyen en önemli kaynaklar Cezayir'den Malik bin Nabi, Sudan'dan Hasan Turabi ve Mısır'dan Müslüman Kardeşler'dir Ennahda'nin fikir kaynaklarınn bu şekilde zengin olması. Ennhda'nın Nida Tunus gibi laik bir partiyle işbirliği yapması, demokrasi konusunda ılımlı fikirlere sahıp olması ya a kadın hakları gibi konularda ılımlı görüşlere sahıp olmasına yol açmıştır. Ennahda hareketi'nin fikir açıklığı hareketin siyasal uygulamalarında da kendini göstermiştir. Örneğin 2013'te yönetimi teknokratik hükümete devretmesi ya da 2015'te Nida Tunus ile ittifak yapması Ennahda'nın siyasi uzlaşının yakalanması adına verdiği tavizlere örenektir. Her ne kadar Ennahda'nın uygulamaları zayıflık ya da tecrübesizlik alarak görülüp eleştirilse de Ennahda'nın izlediği temel strateji ulusal uzlaşı ve demokrasi kültürünün Tunus'ta yerleştirilmesidir.

The objective of thesis is to study the political evolution of Ennahda Movement in Tunisia. In the early seventies, the historical context has significantly contributed to the rise of the movement in the political scene. This study found that there are two main factors explaining this rise. First, is the perpetual trauma of the Westernization tendency, and second is the ideological vacuum due to the 'policy of repression' in Tunisia. Consequently, Ennahda emerged in this context as an alternative to respond to the local societal challenges. Nevertheless, the Movement, in its early phases, existed with no explicit ideology. Ennahda Movement underwent a radical transition from an Islamic group to apolitical party, and from solely preaching to actively participating in the political scene. This particular 'identity' remodeling of Ennahda Movement led to a reflective development process, and acquired both a dynamic structure and an intellectual flexibility. The party of Ennehda proved maturity co-existence and openness throughout its political performance. It touched on prevailing issues such as citizenship, secularism, democracy, and adopted policy attitudes towards social justice and the right to work. Its vigorous presence in the Tunisian political scene demonstrated also flexibility in addressing political crises, and overcoming problematic issues when drafting the country's constitution, and entering into an alliance with secularists. In spite of its theoretical and practical evolution, Ennahda's political performance is still being criticized.