Lübnan içerisinde mezhepsel bir grup olan Şiîlerin tarihsel dönüşümünün incelendiği bu çalışmada, Lübnan tarihine dair okuma temelde post-kolonyalist bir çerçevede yapılmaktadır. Hegelci anlayıştan mülhem Fransız hegemonyasının ülkede kurduğu yapı itibariyle Lübnan'ı, fail(ler)i değişen ama sömürge olma halinin devam ettiği bir çıkmaza hapsettiği iddiası, Şiilerin siyasal dönüşümü örneği ile açıklanmaya çalışılmaktadır. Bu çalışma bir sömürge ülkesinde radikal ve köklü bir yapı değişikliği olmadığı -hegemonyanın ideolojik aygıtları ulusal, kolektif halkçı bir irade ile kökten değiştirilmediği- sürece o ülke içerisinde tesis edilen her tür hegemonyanın sömürge yönetiminin bir kopyası olacağını dolayısıyla benzer yapıların tahakkümünden müteşekkil bir döngüsel tarih seyri izleneceğini iddia etmektedir. Bu çalışmada Lübnan Şiilerinin günümüz itibariyle sahip olduğu iktidar türünün yozlaşmış ve minimal hegemonyanın karması dördüncü tip bir hegemonyaya denk düştüğü iddia edilmekte ve bu hegemonya tipi 'minimal yozlaşmış hegemonya' olarak adlandırılmaktadır.
This study delves into the historical evolution of the Shiite community in Lebanon, examining it through a post-colonialist lens. It suggests that French colonialism, driven by Hegelian principles, has led to a persistent state of colonialism in Lebanon despite changes in the perpetrators. The political transformation of the Shiites serves as an example of this phenomenon. The study argues that actual change can only occur through a radical transformation of the ideological tools of hegemony, achieved through a collective public movement. Otherwise, any hegemony established within the country will replicate the colonial administration, perpetuating a cyclical history of domination by similar structures. The study identifies the current power of Lebanese Shiites as a fourth type of hegemony, characterized as a blend of corrupt and minimal hegemony, which it terms 'minimal corrupt hegemony.'