Anahtar kelimeler: Fotosentetik aktivite, klorofil a florensansı, mangan, bakır, mısır, tuz stresi, Zea mays L. Bu çalışmada tuz (NaCl; 150 mM), bakır (Cu1; 0,2 ppm ve Cu2; 0,3 ppm), mangan (Mn1; 3,6 ppm ve Mn2; 5,4 ppm), bakır+tuz (Cu1; 0,2 ppm +NaCl; 150 mM, Cu2; 0,3 ppm;+NaCl; 150 mM) ve mangan+tuz (Mn1; 3,6 ppm +NaCl; 150 mM, Mn2; 5,4 ppm +NaCl; 150 mM) uygulamalarının ADA-9510 genotipli mısır bitkisinde neden olduğu fizyolojik ve biyokimyasal değişimler araştırılmıştır. Klorofil a floresansı verilerine göre tuz stresi altında Cu1 ve Cu2 uygulamaları ADA-9510 genotipli mısır bitkisinde fotosistem I ve fotosistem II aktivitesini olumlu şekilde etkilediği söylenebilir. Özellikle Alan (OJIP eğrisinin üzerinde kalan bölge), N (Fm' ye ulaşılıncaya kadar geçen sürede QA' nın indirgenme sayısı), Eo (QA' dan PQ' ya elektron taşınımının kuantum verimi), o (yakalanan bir eksitonun bir elektronu QA' dan elektron taşınım sistemine hareket ettirme etkinliği), 0/(1- 0) (ışığa bağımlı olmayan reaksiyonların performans göstergesi), SM (tüm reaksiyon merkezlerinin kapanması için gereken enerji) değerlerindeki değişimler tuz stresinin neden olduğu hasarları bir ölçüde iyileştirdiği söylenebilir. Mangan uygulamaları sonucu ise Mn1+NaCl uygulamasının ADA-9510 genotipinde rekasiyon merkezlerinden QA'ya doğru gerçekleşen elektron taşınımını belirli derecede inhibe ettiği ancak NaCl, Mn1, Mn2 ve Mn2+NaCl uygulamaları sonucu taşınımın uygun şekilde devam ettiği söylenebilir. Sonuç olarak ADA-9510 genotipli mısır bitkisinde sadece tuz, bakır+tuz ve mangan+tuz uygulamaları sadece bakır ve sadece mangan uygulamalarına göre fotosentik pigment miktarında meydana gelen değişikler sonucunda bitki tuz stresine girdiği ve fotosentetik aktivitenin etkilendiği gözlemlenmiştir. Ancak bakır ve mangan uygulamaları, tuz stresine rağmen bitki gelişimini devam ettirdiği için, fotosentetik pigmentteki olumsuz etkilerin verdiği hasarları iyileştirdiği söylenebilir.
Keywords: photosynthetic activity, chlorophill a fluorescence, manganese, copper, maize, salt stres, Zea mays L. In this study salt (NaCl; 150 mM), copper (Cu1; 0.2 ppm and Cu2; 0.3 ppm), manganese (Mn1; 3.6 ppm and Mn2; 5.4 ppm), copper+salt (Cu1; 0.2 ppm+NaCl; 150 mM, Cu2; 0.3 ppm+NaCl; 150 mM) and manganese+salt (Mn1; 3.6 ppm+NaCl; 150 mM, Mn2; 5.4 ppm+NaCl; 150 mM) physiological and biochemical changes caused by ADA-9510 genotype Zea mays L. plant were investigated. According to the chlorophill a fluorescence data, it can be said that Cu1 and Cu2 applications under salt stres positively affect photosystem I and photosystem II activities in ADA9510 genotype Zea mays L. plant. Specifically, area (the region above the OJIP curve), N (the number of reductions of QA until Fm is reched), Eo (quantum efficiency of electron transport from QA to PQ), o (one electron of a captured excition, QA) it can be said that the changes in the values of 0/(1- 0) (performance indicator of non-lightdependent reactions), SM (energy required fort he closure of all reaction centers) to some extent ameliorate the damage caused by salt stres. As a result of manganese applications, it can be said that Mn1+NaCl application inhibited electron transport from reaction centers to QA in ADA-9510 genotype to a certain extent, however, as a result of NaCl, Mn1, Mn2, and Mn2+NaCl applications, the transport continues proberly. As a result, it was observed that only salt, copper+salt and manganese+salt applications in ADA-9510 genotype Zea mays L. plant, as a result of changes in the amount of phytosynthetic pigment compared to only copper and only manganese aplications, the plant entered salt stres and phytosynthetic activity was affected. However copper and manganese applications can be said to improve the negative effects of the damage caused by the negative effects on the phytosynthetic pigment, as the plant continues to grow despite the salt stres.