Çalışmanın amacı, dindarlık, şükür ve mutluluk arasındaki ilişkiyi incelemektir. Araştırmada nicel araştırma yöntemi benimsenerek ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Örneklemi, 18-64 yaş aralığında 492 kişi oluşturmaktadır. Veri toplama sürecinde, Google Forms aracılığıyla oluşturulan anket formu, Aralık 2020 tarihinde katılımcılara uygulanmıştır. "Kişisel Bilgi Formu", "Ok-Dini Tutum Ölçeği", "Şükür Ölçeği", "Mutluluk Yönelimleri Ölçeği Kısa Formu" kullanılmış, bunlara öznel dindarlık algısı, namaz kılma sıklığı soruları eklenmiştir. Verilerin analizi SPSS paket programı kullanılarak yapılmıştır. Elde edilen veriler, ölçek puanlarının normal dağılım gösterdiği durumlarda t-testi, ANOVA, pearson korelasyon analizi; normal dağılımın olmadığı durumlarda Mann Whitney U, Kruskal Wallis H testi, spearman korelasyon analizi kullanılarak analiz edilmiştir. Dindarlık, şükür ve mutluluk ile demografik değişkenler (sosyal çevre hariç) arasında anlamlı farklılıklar tespit edilmiştir. Medeni durum ile dini tutum genel, davranış ve duygu alt boyutları, mutluluk yönelimleri genel ve meşguliyet alt boyutu arasında anlamlı farklılıklar bulgulanmıştır. Eğitim durumu ile dini tutum davranış, duygu, ilişki alt boyutları ve mutluluk yönelimleri ve alt boyutları arasında anlamlı farklılık ortaya çıkarken, şükür ölçeği ile eğitim düzeyi arasında anlamlı bir farklılık saptanmamıştır. Meslek durumu ile mutluluk yönelimleri meşguliyet ve anlam alt boyutları arasında anlamlı farklılık oluşurken şükür ile meslek arasındaki fark anlamlılık düzeyine ulaşmamıştır. Gelir durumu ile dini tutum biliş ve davranış alt boyutu, mutluluk yönelimleri anlam alt boyutu arasında anlamlı farklılıklar belirlenmiştir. Şükür ve alt boyutları ile gelir durumu arasında da anlamlı farklılık tespit edilmiştir. Araştırmanın sonucuna göre, dindarlık-şükür ve dindarlık-mutluluk arasında pozitif yönde anlamlı ilişkiler tespit edilmiştir. Ayrıca Şükür ile mutluluk arasında pozitif yönde anlamlı ilişki bulgulanmıştır.
The aim of the study is to examine the relationship between religiosity, gratitude and happiness. In the study, the quantitative research method was adopted, and the relational survey model was used. The sample consists of 492 people between the ages of 18-64. During the data collection process, the survey form created through Google Forms was applied to the participants in December 2020. "Personal Information Form", "Ok-Religious Attitude Scale", "Gratitude Scale", "Happiness Orientation Scale Short Form" were used, and subjective religiosity perception and prayer frequency questions were added to these. The analysis of the data was made using the SPSS package program. Obtained data, t-test, ANOVA, pearson correlation analysis in cases where the scale scores are normally distributed; In the absence of normal distribution, Mann Whitney U, Kruskal Wallis H test, and Spearman correlation analysis were used. Significant differences were found between religiosity, gratitude and happiness, and demographic variables (excluding social environment). Significant differences were found between marital status and general religious attitude, behavior and emotion sub-dimensions, happiness orientations general and occupation sub-dimensions. While there was a significant difference between educational status and religious attitude, behavior, emotion, relationship sub-dimensions and happiness orientations and sub-dimensions, there was no significant difference between gratitude scale and education level. While there was a significant difference between occupation status and happiness orientation, occupation and meaning sub-dimensions, the difference between gratitude and occupation did not reach the level of significance. Significant differences were determined between income status and religious attitude, cognition and behavior sub-dimension, and happiness orientations meaning sub-dimension. There was also a significant difference between gratitude and its sub-dimensions and income status. According to the results of the study, positive and significant relationships were found between religiosity-gratitude and religiosity-happiness. In addition, a positive significant relationship was found between gratitude and happiness.