Endonezya'daki, Java Kabilesinin Halk Tiyatrolarından biri olarak Ludruk gösterisi, 19. yüzyılın başlarından beri vardır. Yerel kültür ününü olarak tiyatroyu, müziği, dansı, diyaloğu, monologu ve mizahı içeren Ludruk, güncel konular ile birlikte toplumsal ve siyasi hayata dair alay ve eleştiriyi de içerir. Ancak, Ludruk performansı yavaş yavaş neslinin tükenmesiyle karşı karşıya kalmaya başlamıştır. Son zamanlarda, Ludruk'un varlığını yeniden inşa etmek ve güçlendirmek için sanatçı, birey, topluluk, toplum ve hatta hükümet düzeyinde desteklenen yeni bir hareket vardır. Ludruk'u korumaya çalışan birkaç grup vardır, ancak çalışmanın odak noktası olarak sadece iki Ludruk grubu ele alınmıştır. Bu çalışma, eski yapı ve geleneği koruyan geleneksel grup olarak Irama Budaya Sinar Nusantara (IBSN) grubunu ve modifikasyon ve yenilik kullanan yeni grup olarak Luntas grubunu ele almaktadır. Her iki gruba yönelik görüşme ve saha gözlemleri Surabaya'daki Ludruk üretimini kavramak için kullanılmıştır. Kültürlerarası bakış açısı kullanılarak yapılan analiz sonucunda: Ludruk'un bir ritüel performans iken popüler eğlenceye dönüşmüş olduğu görülmüştür. Bulgular, kültürün ve toplumun etkileşim içinde dönüşüğünü ve bu dinamiğin Endonezya'daki Ludruk tiyatrosunda belirgin olduğunu göstermektedir.
SUMMARY