Abstract:
Hristiyanlığın Roma İmparatorluğunun resmi dinî olmasıyla birlikte din ve
sanat ilişkisi Avrupa sanatı için kurumsallaşmaya başlamıştır. Prestijlerini artırmak
ve dine sadakatlerini göstermek adına resim siparişi veren ruhban sınıfı ve
mesenler, dinî konulu resimlerdeki kutsal figürlerin bulunduğu kompozisyonlarda
kendi portrelerinin de yer almasını sağlamışlardır. Bu durum resim yüzeyine zaman
açısından bakıldığında anakronik bir durum yaratmaktadır. Bu araştırmada
amaçlanan, Avrupa Sanatında, 15. ve 16. yüzyıllara ait dinî konulu resimlerdeki
zaman, mekân ve figür ilişkisini anakronizm açısından incelenmek; anakronik
öğeleri ve bu öğelerin resimlerde yer almasının nedenlerini eserler üzerinden
çözümlemeler yaparak belirlemek ve ortaya çıkan ilişkileri sanat tarihi bağlamında
temellendirmektir.
