Satı Bey’in Dönemi’nde din eğitimi (1908-1918)

Abstract

Araştırmamızda Sâtı Bey'in Türk eğitiminde fikirleri ve görüşleriyle etkin olduğu II. Meşrûtiyet Dönemi'ndeki (1908-1918) Eğitim kurumlarında din eğitimi çalışmaları incelenmektedir. Bu sebeple Medresenin varlığı ve gerekliliği üzerine yapılan tartışmalar, bu kurumu lağvetme istekleri, somut ve ayrıntılı taslaklar içeren ıslâh önerileri, nihayet çıkarılan talimatnameler ve yapılan kânûnî düzenlemeler, reformlar ve bunların uygulamaları ana konuyu teşkil etmektedir. Bu arada İslamcı, Türkçü ve Batıcı olarak nitelendirilen çeşitli sosyal ve siyasal grupların medrese kurumu üzerine, basın-yayın organlarında yürüttükleri karşılıklı tartışmalar da ele alınmaktadır. Bu tartışmalar, Cumhuriyet Dönemi Eğitim Politikalarının - özellikle din eğitimi ve öğretimi konusunda - ve bu politikalara adı geçen siyasal grupların temsilcilerinin bakış açılarının doğru değerlendirilmesine katkıda bulunacak ve ışık tutacaktır. Altı asırlık bir zaman diliminde ve son derece geniş bir coğrafyaya hükümran olan Osmanlılar ile ilgili yapılacak çalışmalarda, zaman ve konu her zaman için önemli bir sorun teşkil etmektedir. Konu olarak, Osmanlı'daki modern eğitimin teşekkül ve gelişmesi çerçevesinde gelişen din eğitimi problemleri incelenen bu çalışmada zamanı, n. Meşrûtiyet Dönemi(1908-1918) ile sınırladığımızı belirtmek isteriz. Bir dönemi sadece bir açıdan incelemek (din eğitimi) her zaman elimize net sonuçlar vermeyebilir. Bu nedenle, bir dönemi daha iyi anlayabilmek için o dönemi arka planıyla birlikte ele aldık. Günümüze kadar medreseler, tarih, mimari, sistem, tedris usûlü gibi yönleriyle köklü ve tafsilatlı bir şekilde okuyucunun hizmetine sunulmamıştır. Özellikle üzerinde fazla durulmadığı anlaşılan H Meşrûtiyet Dönemi eğitim- öğretim kurumlarında Din Eğitimi konusunda, birinci dereceden kaynakların incelenmeye alınması bir zaruret teşkil etmektedir. Bu balamdan bilhassa bu dönemde çıkan kanunlar, konu ile alakalı süreli yayınlar ve bu yayınlarda çıkan makaleler bizim için ulaşılması gereken ilk kaynaklar olmuştur. Anahtar Kelimeler: M. Sâtı El-Husrî, Din Eğitimi, II. Meşrûtiyet