Farabi’de yaratma

Abstract

Bu çalışmada Farabi'nin yaratmaya ilişkin görüşleri incelenmiştir. Mesele ele alınırken öncelikle düşünürün içinde bulunduğu fikir atmosferinin yaratmayı nasıl anladığı üzerinde durulmuştur.Çalışmada Farabi'nin yaratma meselesine dair görüşlerinin analizi amaçlanmaktadır. İki bölüm halinde sunulan bu çalışmada, önce İslam dininin temel referansları ve yaratma meselesi çerçevesinde kullanılan kavramlara yer verilmiştir. Bu bağlamda kavramlar analiz edilmiştir. İkinci bölümde ise Farabi'nin düşünce sisteminde yaratmanın nasıl anlaşıldığı üzerinde durulmuştur.Filozofun yaratma konusu ile ilgili mustakil eseri olmamakla birlikte, temel eserlerinde yaratma konusu işlenmiştir. Bizde bu çalışmamızda Farabi'nin yaratma konusunu işlediği önemli eserlerini referans alarak onun konu hakkındaki görüşlerini belirtmeye çalıştık.Farabi var etme ile bilme arasında bir gereklilik düşünmüş ve yaratmayı bu ilişkiye bağlı olarak ortaya koymuştur. Tanrı'nın özel varlığı ve bu varlığı bilmeye bağlı olarak sûdur (emanation) ortaya çıkmış tüm var olanlar varlığa gelmiştir. Bu anlamda alemin var olması ve devamlılığı sûdur nazariyesi ile açıklanmıştır. Çalışmamız sonucunda düşünürün yaratma problemini çözümlemek için diğer bir ifadeyle Tanrı ile alem arasındaki boşluğu kapatmak adına böyle bir yaratma modeli sunduğunu söyleyebiliriz.

In this study Farabi's thoughts concerning creating are examined. Approaching the issue it is mainly studied how the atmosphere of ideas in which the thinker lives understands creating.For this purpose, the study first deals with the problem of how the subject matter of creation is understood within the intellectual word which Farabi belongs to.The study aims to analyse Farabi?s view on the problem of creation. It consists of two main chapter. The first chapter deals with the consepts of creatıon that are used within this context. The second chapter deals with understanding of creation within Farabi?s thout.Although he has no specific work on creatıon, Farabi discusses this issue in his main works on the basis of these works, this studies attempts to determine his view on the issue. Farabi thinks that there is a necessary relation between knowing and giving being, and explains creatıon on the basis of this relatıon. On the basis of God?s being and the knowledge of his being all other beings come into being through the process of emanation. As a conclusion it can be said that in order to fill the gap between God the world, Farabi presented this kind of creation model.