Endüstri 4.0 ekseninde işletmelerde yüksek potansiyelli verimliliğin sağlanmasında insan kaynakları yönetimlerinin rolü

Abstract

Yapılan araştırma yüksek potansiyelli verimliliğin sağlanmasında insan kaynakları yönetiminin rolünün incelenmesi yönünden yeni bir çalışma niteliğindedir. Son yıllarda Endüstri 4.0 daha önemli bir hale gelmiş ve gündemde olan bir konudur. Endüstri 4.0 ile birlikte değişen iş dünyası yapısı, bu süreçte karşılaşılan zorluklar, teorik bilgilerden sonra araştırmanın uygulama aşamasında ortaya çıkarılmaya çalışılmıştır. Bu çalışmanın amacı Endüstri 4.0 devrimi ile işletmelerde oluşan yüksek potansiyelli verimliliğin sağlanmasında insan kaynakları yönetiminin rolüne dikkat çekmektir. Konunun Türk akademik literatüründe hiç ele alınmamış olması çalışmayı önemli kılmaktadır. Bu araştırmanın örneklemini, farklı sektörlerde insan kaynakları birimi ve dijitalleşmeden sorumlu yönetim kademelerinde çalışan 7 kişi oluşturmaktadır. Araştırmadaki genellemeler aşağıdaki gibidir: G1A: Endüstriyel gelişimi içselleştiren İnsan Kaynakları Yönetimleri yüksek potansiyelli verimliliğin artmasında daha etkilidir. G1B: Endüstriyel gelişimi içselleştiren İnsan Kaynakları Yönetimleri yüksek potansiyelli verimliliğin artmasında etkili değildir. G2A: Teknolojik Kullanımlar ile İnsan Kaynakları Fonksiyonlarında hedeflere ulaşma arasında uyum vardır. G2B: Teknolojik Kullanımlar ile İnsan Kaynakları Fonksiyonlarında hedeflere ulaşma arasında uyum yoktur. 'Endüstri 4.0 Ekseninde İşletmelerde Yüksek Potansiyelli Verimliliğin Sağlanmasında İnsan Kaynakları Yönetiminin Rolü' araştırması sonucunda G1A ve G2A genellemesi kabul edilmiş, G1B ve G2B genellemesi reddedilmiştir.

The research is a new study in terms of examining the role of human resources management in achieving high-potential productivity. In recent years, Industry 4.0 has become more important and is on the agenda. The changing business world structure with Industry 4.0 has sought to uncover the difficulties encountered in this process after the theoretical knowledge in the application phase. The aim of this study is to draw attention to the role of human resource management in achieving high potential productivity in enterprises with the Industry 4.0 revolution. The fact that the subject has never been addressed in the Turkish academic literature makes the study important. The basic hypotheses in the study are as follows: G1A: Human Resource Managements that internalize industrial development are more effective in increasing high potential productivity. G1B: Human Resource Management, which internalizes industrial development, is not effective in increasing the high-potential productivity. G2A: There is a harmony between technological uses and achieving goals in Human Resources Functions. G2B: There is no harmony between technological uses and reaching the targets in Human Resources Functions. The G1A and G2A hypotheses were accepted as a result of 'The Role of Human Resource Management in Providing High Potential Productivity in Industry 4.0 Axis' and the G1B and G2B hypotheses were rejected.