Engellilerin evlilikle ilgili görüş ve beklentileri : Sakarya örneği

Abstract

Bu araştırma ile engellilerin evlilik ile ilgili görüşlerini, evlilik ilişkilerini ve aile yapılarını ortaya koymak amaçlanmaktadır. Araştırmanın örneklemini Sakarya'da ikamet eden 48 bekâr ve 43 evli engelli oluşturmaktadır. Elde edilen veriler betimleyici istatistik teknikleriyle ve fark testleriyle analiz edilmiş ve şu bulgulara ulaşılmıştır: Bekâr engellilerin çoğunluğunun (%81,3) flörtünün bulunmadığı, yarısından fazlasının (%60,4) evlenme kararını evleneceği kişiyle verse de anne babasının rızasını almak istedikleri, yarısından fazlası için (%56,3) eşinin engelli olup olmamasının fark etmediği bulunmuştur. Evli engellilerin yarısından fazlasının (%65,1) eşinin engelli olmadığı, erkeklerin çoğunun (%72,4) eşinin engelli değilken kadınların yarısından fazlasının (%60) eşinin engelli olduğu, doğuştan engelli olanların çoğunun (%76,9) eşi engelliyken, evlilikten önce ve evlilikten sonra engel durumu ortaya çıkanların çoğunun eşinin engeli olmadığı ortaya çıkmıştır. Bekar engellilerin çoğu (%95,8) tanışarak evlenmek isterken evli engellilerin yarısına yakını (%48,8) görücü usulü ile evlendiği, evlilik içinde bir anlaşmazlık halinde bekar engellilerin yarısına yakını (%43,8) aile büyüklerinden destek almaya yönelirken evlilerin yarısına yakını (%48,8) kimseden destek almamayı tercih ettikleri, bekâr engellilerin aile içi kararlarda evlilere göre daha fazla eşleriyle ortak karar alma eğiliminde oldukları bulunmuştur. Evli engellilerin evlilik doyumunun; aylık gelir, evli olma süresi, sahip olunan çocuk sayısı, engel türü, engel durumunun ortaya çıkış zamanı, eşin engel durumu ve bir sorun halinde destek alma yönelimine göre istatistiki olarak anlamlı bir farklılık göstermediği sonucuna varılmıştır (p≥0,05).

The aim of this study had been to research the opinion about the marriage, marriage relationships and family structures of people with disability. The sample of the study consists of 48 single and 43 married people with disability who were residents in Sakarya. Data acquired was analysed by using explanatory and differential statistical techniques and results were as follows: It was found that most of the single people with disability were not flirting (81,3%); more than half of them declared that even if they decided to get married with their significant other, they would still seek out to receive their parents' approval (60,4%); more than half said it had not been important for them whether the person that they would marry had been disabled or not (56,3%); more than half of them said they had wanted to have two children in the future (57,4%). It was found that more than half of their spouses did not have any disability (65,1%); most of the spouses of men had no disability (72,4%) whereas more than half of the women's spouses had disability (60%); while the spouse of people with disability from birth were also mostly disabled (76,9%), people who were not disabled from birth but disabled before or after the marriage had mostly spouses without a disability. It was found that while most of the single people wanted to marry after meeting in person (95,8%); nearly half of disabled people were married after they are set up by some relative (48,8%); if there was some kind of disagreement between spouses, nearly half of single people with disability suggested that they would seek out the spouse of family elders whereas nearly half of people with disability said that they decided not to get any support from anyone (48,8%); according to what single people said, they were in better terms in order to make decisions with their spouses about family matters compared to married people with disability. Marriage satisfaction did not have any meaningful statistical difference related to monthly wage, marriage duration, total number of children, disability type, the onset of disability, disability of the spouse and if there was an emergence of a disagreement, the type of support that had been sought out (p≥0,05).