Attilâ İlhan'ın Şiirlerinde Şiddet = Violence in Attilâ İlhan's Poems

Abstract

Attilâ İlhan 1940 Kuşağı toplumcu gerçekçi şairlerin öne çıkan son temsilcilerinden biridir. Şiirlerinde toplumcu gerçekçi şairlerin işlediği toplum problemleri, savaş karşıtlığı, barış özlemi, işçilerin ezilmişliği, yoksulluk gibi toplumsal temaların yanında aşk, kadın, şehir, serüven tutkusu gibi bireysel temaları da ele almıştır. Attilâ İlhan hem toplumsal hem de bireysel izleklerde ele aldığı temalarda şiirine kendi "ben"ini koymuş ve bu yönüyle kendi kuşağındaki şairlerden farklı bir söyleyiş yakalamıştır. Attilâ İlhan'ın şiiriyle hayatı arasındaki güçlü paralellik, yaşadığı deneyimleri şiirine yansıtmasına neden olmuştur. Şairin gerilimli hayatı ve politik duruşu şiir dilindeki şiddet söyleminin kullanım yoğunluğuna yol açmıştır. Attilâ İlhan şiirinde şiddet söylemi, şairin ele aldığı her temada karşımıza çıkar. Bu tez çalışmasında, şairin şiirlerinin bu özelliği üzerinde durulmuştur. Giriş bölümünde Attilâ İlhan'ın Türk edebiyatındaki yeri ele alındıktan sonra hazırlanan çalışma ana hatlarıyla tanıtıldı ve çalışmanın amacı, önemi ve yöntemi belirtildi. Tezin birinci bölümde Attilâ İlhan'ın hayatı, şairliği ve eserleri üzerinde duruldu. İkinci bölümünde şiddet olgusu irdelendi ve bu olguyu tanımlamanın güçlüğü, şiddetin kapsamı, dünü-bugünü, yıkıcılığının yanında yapıcılığı, insan hayatındaki yeri ve sanatla olan ilişkisi ele alındı. Üçüncü bölüm ise çalışmanın amacını ve konusunu teşkil eden Attilâ İlhan'ın şiirinde şiddet söylemi ve şiddet imgesidir. Şairin şiirlerdeki şiddet dili, tematik başlıklara ayrılarak metin merkezli inceleme yöntemiyle tahlil edildi. Sonuç bölümünde ise Attilâ İlhan şiirindeki şiddet söyleminin nedenleri sorgulandı ve bu söyleminin hangi başlıklar altında nasıl ele alındığı genellemelere varılarak ifade edildi.

Attilâ İlhan is one of the last prominent representatives of the 1940 Generation socialist realist poets. In his poems, he dealt with social themes such as social problems, opposition to war, longing for peace, oppression of workers, poverty, as well as individual themes such as love, women, the city, and wanderlust. Attilâ İlhan put his own "self" into his poetry in both social and individual themes, and in this respect he achieved a different discourse from the poets of his generation. The strong parallelism between Attilâ İlhan's poetry and his life led him to reflect his experiences in his poetry. The poet's tense life and political stance led to the intensity of the use of the discourse of violence in the language of poetry. In Attilâ İlhan's poetry, the discourse of violence appears in every theme the poet deals with. This thesis focuses on this feature of the poet's poems. After discussing Attilâ İlhan's place in Turkish literature in the introduction chapter, the aim, importance and method of the study are outlined. In the first chapter of the thesis, Attilâ İlhan's life, poetry and works were emphasized. In the second chapter, the phenomenon of violence was analyzed and the difficulty of defining this phenomenon, the scope of violence, its past and present, its destructive and constructive nature, its place in human life and its relationship with art were discussed. The third part is the discourse of violence and the image of violence in Attilâ İlhan's poetry, which constitutes the purpose and subject of the study. The language of violence in the poems of the poet was divided into thematic headings and analyzed by text-centered analysis method. In the conclusion section, the reasons for the discourse of violence in Attilâ İlhan's poetry are questioned and how this discourse is handled under which headings is expressed by making generalizations.