Plantar fasiit ve aşil tendinit tanılı hastalarda ekstrakorporeal şok dalga tedavisi (EŞDT-ESWT) ve düşük yoğunluklu laser terapi (DYLT) tedavi etkinliklerinin karşılaştırılması = Comparison of extracorporeal shock wave therapy (ESWT) and low i̇ntensi̇ty laser therapy (LİLT) treatment activities in patients with plantar fasiditis and asil tendinitis

Abstract

GİRİŞ VE AMAÇ: Bu çalışmada, plantar fasiit(PF) ve aşil tendiniti(AT) tanılı hastalarda Ekstrakorporal şok dalga tedavisi(EŞDT) ve Düşük Yoğunluklu Lazer Terapi(DYLT) tedavilerinin etkinliklerini ve birbirine karşı üstünlüklerini görsel analog skala(VAS), Roles-Maudsley skoru(RMS), Amerikan Ortopedik Ayak-Ayak Bileği Derneği Skoru(AOFAS), Ayak Fonksiyonel İndeksi(AFİ) ölçeklerini kullanarak karşılaştırmayı amaçladık. GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmaya 51 hasta alındı. Hastaların 40'ı PF, 11'i AT tanılıydı. Bireylerin yaş, vücut kitle indeksi(VKİ), komorbid hastalıkları kaydedildi. Hastaların ayakta yere basarak anteroposterior ve lateral ayak grafileri çekildi. VAS, RMS, AOFAS ve AFİ skorları alındı. İki hasta grubu dikkate alındığında hastaların 26'sına EŞDT, 25'ine DYLT verilmiştir. Aşil tendinit grubunda hastaların % 36.4'üne EŞDT , %64.6'sına DYLT; plantar fasiit grubunda hastaların %55'ine EŞDT, % 45'ine DYLT uygulanmıştır. BULGULAR: Aşil tendinit grubunda tedavi modalitesinden bağımsız olarak, tedavi ile hastaların VAS, RMS, AOFAS, AFİ skorları anlamlı iyileşmeler gözükmüş ve bu iyileşmeler 3 ay boyunca korunmuş (p=0.005). Aşil tendinit grubunda EŞDT ve DYLT arasında tedavi öncesi ve sonrası VAS, AİF, AOFAS ve RMS skorlarında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p=0.924, p=0.322, p=0.705, p=0.912). Kilosu daha az olanların VAS skorları tedavi modalitelerinden daha fazla fayda görmüşlerdir (r=-0.625, p=0.044). Aşil tendinit grubunda daha yaşlı olanlar AFİ skorları açısından tedavi farkları istatistiksel olarak daha fazla olmuştur (r=0.618, p= 0.043). Plantar fasiit grubunda tedavi modalitesinden bağımsız olarak hastaların VAS, RMS, AOFAS, AFİ skorları anlamlı iyileşmeler gözükmüş ve bu iyileşmeler 3 ay boyunca korunmuş (p=0.001, p=0.001, p=0.001, p=0.001). Plantar fasiitte tedavi modaliteleri açısından VAS, RMS, AOFAS, AFI skorlarına bakıldığında DYLT'nin EŞDT'ye göre VAS ve AFİ skorlarını azaltmada istatistiksel olarak anlamlı bir fark ve AOFAS skorlarını arttırmada istatistiksel olarak anlamlı bir fark gözlenmiştir (sırasıyla, p=0.014, p=0.032, p=0.013). İki tedavi modalitesi arasında RMS skorlarını benzer olarak etkilemişlerdir ( p=0.062). SONUÇ: Aşil tendinit grubunda EŞDT ve DYLT arasında tedavi öncesi ve sonrası VAS, AİF, AOFAS ve RMS skorlarında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı. Plantar fasiitte tedavi modaliteleri açısından VAS, RMS, AOFAS, AFI skorlarına bakıldığında DYLT'nin EŞDT 'ye göre VAS ve AFİ skorlarını azaltmada istatistiksel olarak anlamlı bir fark ve AOFAS skorlarını arttırmada istatistiksel olarak anlamlı bir fark gözlenmiştir (sırasıyla, p=0.014, p=0.032, p=0.013). İki tedavi modalitesi arasında RMS skorlarını benzer olarak etkilemişlerdir ( p=0.062).

INTRODUCTION AND OBJECTIVES: In this study, we evaluated the efficacy of Exracorporeal shock wave thrapy (ESWT) and Low Intensity Laser Terapy (LILT) in patients with plantar fasciitis and Achilles tendinitis, and compared their visual analogue scale (VAS), Roles-Maudsley score (RMS), American Orthopedic Foot Ankle Society Score (AOFAS) and Foot Functional Index (AFI) scales. MATERIALS AND METHODS: 51 patients were included in the study. 40 patients had plantar fasciitis and 11 had Achilles tendinitis. Age, body mass index and comorbid diseases of the subjects were recorded. Anteroposterior and lateral foot radiographs were taken by pressing the standing floor of the patients. VAS, RMS, AOFAS and AFI scores were obtained. When two groups of patients were taken into account, 26 of the patients were treated with ESWT and 25 of them were LILT. In the Achilles tendinitis group, 36.4% of the patients had EŞDT, 64.6% had LILT; In the plantar fasciitis group, 55% of the patients underwent ESWT and 45% underwent LILT. RESULTS: Regardless of the treatment modality in the Achilles tendinitis group, patients showed significant improvements in VAS, RMS, AOFAS, AFI scores, and these improvements were preserved for 3 months(p=0.005). There was no statistically significant difference in VAS, AIF, AOFAS and RMS scores between ACL and LILT in the Achilles tendinitis group(p=0.924, p=0.322, p=0.705, p=0.912). VAS scores of those with less weight were more beneficial than treatment modalities (r=-0.625, p=0.044). Elderly patients in the Achilles tendinitis group had statistically higher treatment AFI scores(r=0.618, p= 0.043). Regardless of the treatment modality in the plantar fasciitis group, VAS, RMS, AOFAS, AFI scores showed significant improvements and these improvements were preserved for 3 months (p=0.001, p=0.001, p=0.001, p=0.001). When VAS, RMS, AOFAS, AFI scores were evaluated in terms of treatment modalities in plantar fasciitis, a statistically significant difference was observed in decreasing VAS and AFI scores of LILT compared to ESWT and increasing AOFAS scores(respectively, p=0.014, p=0.032, p=0.013). Similarly, the RMS scores were similar between the two treatment modalities( p=0.062). CONCLUSION: There was no statistically significant difference in VAS, AIF, AOFAS and RMS scores between ESWT and LILT before and after treatment in the Achilles tendinitis group. When the VAS, RMS, AOFAS, AFI scores were compared in terms of treatment modalities in plantar fasciitis, a statistically significant difference was observed in decreasing VAS and AFI scores of LILT according to ESWT and increasing AOFAS scores (respectively p=0.014, p=0.032, p=0.013). Similarly, the RMS scores were similar between the two treatment modalities ( p=0.062).