Diyabet polikliniğine başvuran tüm olguların ilk başvuru anındaki demografik, antropometrik, klinik ve laboratuar verilerinin retrospektif olarak incelenmesi = First of cases admitted to all of outpatient diabetes admission demographic, anthropometric, clinical, and laboratory data retrospective study

Abstract

GİRİŞ VE AMAÇ: Diyabet dinamik süreçleri olan bir hastalıktır ve başlangıç noktasında hastanın konumu iyi bilinmelidir. Bu çalışmada, Diyabet Polikliniğine başvuran diyabetik hastaların ilk başvuru anındaki sosyodemografik verilerinin, biyokimyasal ve antropometrik verilerinin, ilaç tedavi modalitelerinin ve komplikasyon oranlarının incelenmesi amaçlandı. GEREÇ VE YÖNTEM: Diyabet polikliniğine başvuran hastaların dosyaları geriye dönük olarak taranarak tip1 DM, tip 2 DM, prediyabet ve gestasyonel DM tanısı konulan veya takipte olan toplam 3868 hasta çalışmaya alındı. Hastalarda sosyodemografik, antropometrik, klinik ve biyokimyasal veriler toplanarak analizleri yapıldı. BULGULAR: Çalışmamızda DM tiplerine göre, en sık DM tip 2 saptandı. Tüm gruplar için yaş ortalaması 56 (18-92) yıl ve kadın cinsiyet daha sık (%57,7) gözlendi. VKI tüm gruplar için DM tip 2 ve prediyabetik hastalarda daha yüksek düzeyde saptandı. HbA1c düzeyleri tüm gruplar için ortalama %8,7 (4,3-18,8), Tip 2 DM için %8,8 (4,3-18,8) saptandı. DM tip 2, kendi içinde incelendiği 3 grupta en yüksek HbA1c düzeyi 2. grupta %11±3,6 saptandı. Çalışmamızda VKI, tüm gruplarda ortalama 30 (15-83) kg/m², tip 2 DM' de 31 (16-83) kg/m²düzeyinde saptandı. Tüm DM tipleri içinde hastalarda en fazla görülen mikrovasküler komplikasyon nöropati (%15), en az görülen ise retinopati (%2,9) idi. Tip 2 DM gruplarında mikrovasküler ve makrovasküler komplikasyonlar ile hipertansiyon ve koroner arter hastalığı varlığının diyabet süresi ile istatiksel olarak anlamlı olduğu saptandı. Tip 2 DM hastalarının, tedavide en yüksek oranda metformin ve sülfonilüre kombinasyonu (%36,4) kullandığı, en az kullanılanın ise tek başına uzun etkili insülin (%1,7) olduğu saptandı. SONUÇ: Diyabet polikliniğine başvuran olguların ağırlıklı olarak kötü kontrollü kan şekeri olan diyabetik olgular olduğu, VKİ' nin yüksek olduğu, en sık ek hastalığın hipertansiyon olduğu, en sık nöropati komplikasyonu saptandığı tespit edildi. Sakarya ilinde multisistemik yaklaşım gerektiren diyabet hastalığının tedavisinde sağlık yöneticilerinin il merkezinde diyabet merkezi ihtiyacını değerlendirmeleri gerektiği, hekimlerin diyabet tedavisinin yanısıra obezite tedavisine de önem vermeleri gerektiği, diyabet eğitim hemşireliğinin ve diyetisyen hizmetlerindeki eksikliğin giderilmesi ile bu eksikliğin giderilmesine sağlık hizmeti veren hekimlerin de istekli olması gerektiği dikkati çekmektedir. Anahtar Kelimeler: Tip 2 diyabet, diyabetik komplikasyonlar, diyabetik tedavi modaliteleri

INTRODUCTION AND BACKGROUND: Diabetes is a disease with dynamic processes and it's wise to know about the position of the patient at the begining of management. In this study, our aim was to investigate socio-demographic, biochemical and anthropometric data as well as complication rates and drug treatment modalities in diabetic patients on their first presentation to our outpatient diabetes clinic. MATERIALS AND METHODS: Medical files of 3,868 patients presented to and followed up at our outpatient diabetes clinic and diagnosed with 1 diabetes, type 2 diabetes, prediabetes and gestational DM were retrospectively reviewed. Sociodemographic, anthropometric, clinical and biochemical data was collected and analyzed. RESULTS: Our study results showed that the most common DM was type 2 DM. Mean age of total patients (3868) was 56 (18-92) years and female gender was more often (n=2231) (57,7%) ). BMI was higher in DM type 2 and prediabetic patients in all groups. Mean HbA1c level was 8,7% (4,3-18,8) while it where it was 8,8% (4,3%-18,8%) in type 2 DM. When all groups were compared, highest HbA1c level was in group 2 with 11 ± 3,6 %. In our study, mean BMI of the patients as a whole was 30 (15-83) kg / m² and it was 31 (16-83) kg / m2 in type 2 DM. The most common microvascular complication was neuropathy (15%) , while the least common was retinopathy (2,9%) among all DM patients. There was a statistically significant association between micro/macrovascular complications and hypertension as well as presence of cornary artery disease in type 2 DM patients. Type 2 DM patients treated at the highest rate in the combination of metformin and sulfonylurea combination was found to be the most common used combination (36,4%) in treatment of type 2 DM, whereas the least common used treatment was long acting insulin (1,7%). CONCLUSION: We found that most of the patients presented to diabetes outpatient clinic were blood sugar poorly controlled diabetics, the most common comorbid disease was hypertension and the most diabetic complication was neuropathy. We suggest that in management of multisystem approach requiring diabetes, health care officers of Sakarya should evaluate the need of a diabetes center in downtown Sakarya. Also physicians should give importance to obesity in addition to diabetes treament. Improvements of diabetes education nursing and dietitiary service should be made and physicians should be desirous in these improvement precesses. Keywords: Type 2 Diabetes, diabetic complications, diabetic treatment modalities