Abstract:
Zaman genel olarak, ölçülmüş veya ölçülebilen süre kapsamında geçmişten günümüze geleceğin ilerleyişi olarak
tanımlanır. Zaman, iki ardışık olay arasında geçen süre ile birlikte anı ve deneyimlere bağlı olarak belleğimizde
bir karşılığa kavuşur ve zaman algısını oluşturur. Bu zaman algısı, insanın zamanı kavrama ve algılama yetisidir
ve öznel deneyimi ile ilgilidir. Zaman kavramı, bilim, felsefe, edebiyat gibi birçok disiplinde olduğu gibi sanat
alanında da tartışılan bir olgudur. Resim sanatında zaman, dönemsel farklı bakış açılarına sahip olsa da daha çok
“an” olarak zamanın dondurulması şeklinde kendini görünür kılmıştır. Zamanın sürekliği ve akışını sağlayan
hareket resim yüzeyinde “an” da donup kalmıştır. Ancak 20. yüzyılda fizik alanındaki gelişmeler ve fotoğraf
makinesinin icadı sonucu elde edilen verilere bağlı olarak birçok sanatçı, zaman kavramını ve zamana bağlı algıyı
çalışmalarının merkezine alarak, “an”ı dondurmanın ötesine geçmeyi sanatsal üretimlerinde amaç edinmişlerdir.
Modern dönemle birlikte daha çok ardışık biçimde anın tekrarı olarak kendini gösteren zaman, ilerleyen
dönemlerde belli bir süreyi ya da hareketi görünür kılmanın ötesinde, sanatta bir biçimsel tavır olarak kendini var
ettiği gibi, kavramsal düzeyde sorgulanabilir bir boyuta gelmiştir. Bu çalışmada amaçlanan; tarihsel süreçte
değişen zaman algısının sanata yansımalarını irdelemek ve bu bağlamda modern sanattan günümüze zamanın
görünürlüğünü seçili referans sanatçılar üzerinden ele almaktır.
