Bazı pestisitlerin arthrospira platensis M2 alginin gelişimi ve antioksidan parametreler üzerine etkisi

Abstract

Pestisitler sadece hedef organizmaya değil aynı zamanda çevredeki diğer organizmalara da toksik olması bakımından dünya genelinde önemli bir sorundur. Pestisitlerin uygulandıkları alandan başka bölgelere taşınması pestisit kontaminasyonu ve istenmeyen çevresel sorunlara neden olur. Pestisitlerin sucul ekosistemlerdeki etkisinin belirlenmesi adına birincil üreticilerden olan fitoplanktonik canlıların pesitisitlere verdiği yanıtları belirlemek son derece önemlidir. Bu çalışmada A. platensis algi Azadirachtin, Chlorpyrifos, Cypermethrin, Delthametrin, Dimethoate, İmidakloprit, Thiakloprit pestisitlerinin farklı konsantrasyonlarına maruz bırakılmıştır. Böylece pestisit türüne ve konsantrasyonuna bağlı olarak canlının OD560 absorbansındaki, klorofil-a miktarındaki ve antioksidan parametrelerindeki (SOD, APOD, GR, MDA, H2O2 ve prolin) değişimler belirlenmiştir. Pestisit konsantrasyonlarındaki artışa paralel olarak bütün pestisit uygulamalarında OD560 absorbansında ve klorofil-a miktarında azalma görülmüştür. Bu parametreler açısından uygulanan konsantrasyonlar kıyaslandığında en toksik Deltamethrin pestisiti olarak belirlenmiştir. SOD aktivitesinde konsantrasyonlar kıyaslandığında en fazla azalma Azadiractin uygulamasında meydana gelmiştir. Thiakloprit uygulamasında ise SOD enzim aktivitesi konsantrasyon artıkça artış göstermiştir. APOD aktivitesinde en fazla azalma İmidakloprit uygulamasında gözlemlenmiştir. GR enzim aktivitesinde en fazla azalmayı Cypermethrin uygulaması göstermiştir. MDA miktarında en fazla artış ise Dimethoate uygulamasında görülmüştür. H2O2 miktarındaki artış en fazla Azadirachtin uygulamasında meydana gelirken, en fazla prolin artışı Chlorpyrifos uygulamasında gerçekleşmiştir. Sonuç olarak, uygulanan konsantrasyonlar kıyaslandığında Deltamethrin'in diğer pestisitlerden daha toksik olduğu ve enzim aktivitelerinde değişiklik oluşturmamasına rağmen, MDA ve H2O2 miktarlarını artırdığı görülmektedir.

Pesiticides are important problems in world wide because they affect not only target organisms but also non-target organisms. The transport of pesticides from application areas to other areas results in pesticide contamination and unexpected enviromental problems. The determining the responses of phytoplanktonic organisms to pesiticides are important for understanding the effects of pesticides on aquatic ecosystems. In this study, A.platensis was exposed to different concentrations of pesiticides of Azadirachtin, Chlorpyrifos, Cypermethrin, Delthametrin, Dimethoate, Imidaclopride, and Thiaclopride. In this manner, changes in OD560, chlorophyll-a concentration and antioxidant parameters (SOD, APX, GR, MDA, H2O2 and proline) was determined. During the study, OD560 and chloropyll-a contents of A.platensis decreased with the increasing pesticide levels. Deltamethrin is the most toxic pesticide among the others. The Azadirachtin treatment caused to maximum decrease in SOD acitivity but the SOD activity increase according with the increase of pesiticide levels in Thiaclopride treatment. The maximum decrease of the APOD acitivity is observed in Imidaclopride treatment. The maximum decrease of the GR acitivity is observed in Cypermethrin treatment. The maximum increase of the MDA content is observed in Dimethoate treatment. While the maximum increase of the H2O2 content is observed in Azadirachtin treatment, the maximum increase of the proline is observed in Chlorpyrifos treatment. In conclusion, Deltamethrin is more toxic than the other pesticides according to concentrations. The enzyme activities did not change, however MDA and H2O2 contents are incerased with the treatment of Deltamethrin.