Kendini sabotaj ile psikolojik iyi olma arasındaki ilişkinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi

Abstract

Bu araştırmanın amacı kendini sabotaj ile psikolojik iyi olma arasındaki ilişkiyi incelemektir. Araştırmanın diğer bir amacı ise bu iki kavram arasındaki ilişkinin cinsiyet, algılanan gelir düzeyi, ebeveyn tutumları değişkenleri açısından anlamlı bir farklılık gösterip göstermediklerini incelemektir.Araştırmanın örneklemi; 2010-2011 öğretim yılında Sakarya Üniversitesi'nin çeşitli bölümlerinde lisans öğrenimi gören 607 öğrenciden oluşmaktadır. Araştırmada ölçme araçları olarak lisans öğrenimi gören öğrencilerin; cinsiyeti, algılanan gelir düzeyi, ebeveyn tutumları hakkında bilgi toplamak amacıyla araştırmacı tarafından geliştirilen Bilgi Toplama Formu kullanılmıştır. Ayrıca öğrencilerin kendini sabotaj düzeyini saptamak için Jones ve Rhodewalt (1982) tarafından geliştirilen Akın, Abacı ve Akın (2010) tarafından Türkçe uyarlaması yapılan Kendini Sabotaj Ölçeği; psikolojik iyi olma düzeylerini ölçmek için de, Ryff (1989a) tarafından geliştirilen ve Akın (2008) tarafından Türkçe uyarlaması yapılan Psikolojik İyi Olma Ölçekleri kullanılmıştır. Veriler; Pearson Momentler Çarpımı Korelasyonu, t testi ve ANOVA ile analiz edilmiştir.Araştırma sonucunda, kendini sabotaj ile psikolojik iyi olma düzeyleri arasında anlamlı düzeyde ve negatif bir ilişki olduğu tespit edilmiştir. Üniversite öğrencilerinin kendini sabotaj düzeylerinin cinsiyet açısından anlamlı farklılıklar gösterdiği, algılanan gelir düzeyi ve ebeveyn tutumları açısından ise anlamlı farklılıklar göstermediği bulunmuştur. Üniversite öğrencilerinin psikolojik iyi olma düzeylerinin ise cinsiyet ve algılanan gelir düzeyi açısından anlamlı farklılıklar gösterdiği, ebeveyn tutumları açısından anlamlı farklılıklar göstermediği bulunmuştur. Elde edilen bulgular ışığında araştırmadan elde edilen sonuçlar tartışılmış ve gelecek araştırmalar için önerilerde bulunulmuştur.Anahtar Kelimeler: Kendini sabotaj, Psikolojik iyi olma, Ebeveyn tutumları

The aim of this study is to investigate the relationship between self-handicapping and psychological well-being. A further aim of the study is to examine the relationship of these two concepts show whether or not significant difference in terms of the variables of gender, perceived income status and parental attitudes.The research population was composed of 607 students studying at undergraduate degree at various departments in Sakarya University. A Data Collection Form developed by the researcher was employed as the instrument of measurement so as to gather information concerning students? gender, perceived income status and parental attitudes. In addition, Self Handicapping Scale developed by Jones & Rhodewalt (1982) and adapted into Turkish by Akın, Abacı ve Akın (2010) to measure the self-handicapping levels; Psychological Well-Being Scale developed by Ryff (1989a) and adapted into Turkish by Akın (2008) to measure the psychological well-being levels were used in the current research. Datas were analysed via Pearson Product Moment Correlation, t test in independent groups, ANOVA.In consequence of this research, there?s a significant negative relationship between self-handicapping and psychological well-being. The students? level of self-handicapping shows significant differences concerning with gender and no significant differences concerning with perceived income status and parental attitudes. The students? level of psychological well-being shows significant differences concerning with gender and perceived income status and no significant differences concerning with parental attitudes. Under the lights of the research findings, discussion upon the results was performed and some suggestions were offered for future research.Keywords: Self-handicapping, Psychological well-being, Parental attitudes