Öğretmenlerin işle bütünleşme ve iş yaşamında yalnızlık düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi

Abstract

Bu araştırmada, öğretmenlerin işle bütünleşme ve iş yaşamında yalnızlık düzeyleri arasındaki ilişkinin ve işle bütünleşme ve iş yaşamında yalnızlık düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın veri toplama grubunu 2013-2014 eğitim öğretim yılında Sakarya ilinde görev yapan öğretmenler arasından olasılığa dayalı örnekleme yoluyla seçilen toplam 659 öğretmen oluşturmaktadır. Araştırmanın veri toplama sürecinde, öğretmenlerin işle bütünleşme düzeylerini belirlemek için Utrecht İşle Bütünleşme Ölçeği ve iş yaşamında yalnızlık düzeylerini belirlemek için UCLA İş Yaşamında Yalnızlık Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde tanımlayıcı istatistiksel metotların (frekans, yüzde, ortalama, standart sapma, bağıl değişim katsayısı) yanında bağımsız örneklem t-testi, tek yönlü ANOVA analizi ve Pearson korelasyonu kullanılmıştır. Öğretmenlerin işle bütünleşme düzeyleri cinsiyet, medeni durum, branş, yaş ve bulunulan kurumdaki çalışma yılı değişkenleri açısından incelenmiştir. Cinsiyet değişkeni açısından katılımcılar arasında fark görülmezken; evli öğretmenlerin işle bütünlemenin geneli ve içinde olma alt boyutuna ilişkin algılarının, bekar öğretmenlerden yüksek olduğu görülmüştür. Branş değişkeni açısından kıyaslandığında, sınıf ve okul öncesi öğretmenlerinin işle bütünleşmeye ilişkin algılarının diğer branş öğretmenlerinden yüksek olduğu saptanmıştır. 41 yaş ve üstü öğretmenler ile 5 yıl ve üstünde çalışan öğretmenlerin işle bütünleşme algılarının daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. İş yaşamında yalnızlık bu değişkenler açısından incelendiğinde ise, öğretmenlerin algıları arasında istatistiksel olarak herhangi bir farklılığa rastlanmamıştır. Ayrıca öğretmenlerin işle bütünleşme ve iş yaşamında yalnızlık düzeyleri arasında negatif yönlü düşük düzeyli bir ilişki olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Anahtar Kelimeler: Öğretmen, ĠĢle BütünleĢme, ĠĢ YaĢamında Yalnızlık

In the study, it is aimed to examination of relationship between teachers' work engagement and loneliness at work levels in terms of some variables. 659 teachers chosen by probability based sampling from the teachers working in the province of Sakarya in the 2013-2014 academic year comprise data collection group of the study. In the data collection process, Utrecht Work Engagement Scale was used in order to determine teachers' work engagement level while UCLA Loneliness Scale was used in order to determine teachers' loneliness at work level. In the data analysis, descriptive statistical methods (frequency, percentage, mean, standard deviation, coefficient of variation) were used as well as independent samples t-test, one-way ANOVA and Pearson correlation analysis. Teachers' work engagement levels were examined according to gender, marital status, branch, age and tenure in the current organization. Any statistically significant difference was not determined in terms of gender variable while it was seen that the married teachers' perceptions for total work engagement and dedication subscale are higher than the single teachers. According to branch variable, it was stated that the perceptions of classroom teachers and preschool teachers for work engagement are higher than the other branch-teachers. It was determined that the perceptions for work engagement of 41 years and over teachers and the teachers working for 5 years and above are higher. After the examination of loneliness at work in terms of these variables, any statistically significant difference betwee the teachers perceptions was not found. Additionally, it was seen that there is a negative low-level relationship between the teachers' work engagament and loneliness at work level. Key Words: Teacher, Work Engagement, Loneliness at Work