Giriş ve Amaç: Acinetobacter cinsi bakteriler, çevresel şartlara dayanıklı olmaları nedeniyle uzun süre canlı kalabilirler, kolayca yayılabilirler ve daha çok hastane enfeksiyonlarına sebep olurlar. Karbapenem dirençli Acinetobacter suşlarının etken olduğu enfeksiyonların tedavisinde en sık kolistin kullanılmaktadır. Ancak kolistine karşı da direnç görülmeye başlandığından, direnç gelişimine karşı kolistinin başka antibiyotiklerle kombine kullanımı önerilmektedir. Denenen çok sayıda kombinasyondan birisi de kolistin+sulbaktam kombinasyonudur. Bu çalışmada; karbapenem dirençli Acinetobacter suşlarında Time Kill (zamanla öldürme) ve Checkerboard (dama tahtası) yöntemi olmak üzere iki farklı yöntemle in vitro olarak kolistin+sulbaktam kombinasyonunun sinerjik etkinliği araştırılmıştır. Materyal ve Metod: Bu tez çalışmasına çeşitli klinik örneklerden izole edilen karbapenemlere dirençli 20 Acinetobacter baumannii-calcoaceticus complex suşu dahil edildi. İdentifikasyon ve antibiyotik duyarlılık sonuçları VITEK 2® (BioMerieux, Fransa) otomatize sistemi ile belirlendi. Kolistin, sulbaktam ve kolistin+sulbaktam kombinasyonun Karbapenem dirençli suşlar üzerine in vitro etkinliği ve sinerjik aktivitesi, Time Kill ve Checkerboard yöntemi ile belirlendi. Bulgular: Kolistin+sulbaktam kombinasyonunun denendiği Time Kill yönteminde; 17 suşun tümünde sinerjik etkisi olduğu, tek başına sulbaktamın ise çalışılan konsantrasyonlarında bakterisit etkisinin olmadığı saptandı. Checkerboard yönteminde; kolistin+sulbaktam kombinasyonunun suşların 17'sinde (%85) sinerjik, 3'ünde (%15) aditif etkili olduğu, sulbaktamın tek başına (MİK düzeyinde) düşük oranda (%15) etkili olduğu, kolistinin ise tüm suşlarda etkili olduğu saptandı. Sonuç: Denenen tüm suşlarda her iki yöntem ile de kolistin+sulbaktam kombinasyonunun yüksek oranda sinerjik etkisinin olduğu görüldü. Literatürdeki çalışmalarda farklı sonuçlar bulunduğundan daha yüksek sayıda izolatlarla ve mümkünse in vivo ile uyumun da ortaya konulduğu yeni çalışmalara ihtiyaç vardır.
Introduction and Aim: Acinetobacter bacterial strains due to their resistance to environmental conditions, can survive for a long time, spread easily and cause more hospital infections. In the treatment of infections caused by carbapenem resistant Acinetobacter strains, the most commonly is used colistin. However, due to resistance to colistin has begun to appear, so it is recommended to use colistin in combination with other antibiotics against resistance development. One of the many combinations tried is the combination of colistin + sulbactam. In this study; The synergistic effect of colistin + sulbactam combination in vitro was investigated by two different methods, to be Time Kill and Checkerboard method, in carbapenem resistant Acinetobacter strains. Material and Method: In this thesis study, 20 Acinetobacter baumanniicalcoaceticus complex strains resistant to carbapenems isolated from various clinical specimens were included. The identification and antibiotic susceptibility results were determined by the automated system of VITEK 2® (BioMerieux, France). The combination of colistin, sulbactam and colistin + sulbactam in carbapenem resistant strains was determined in vitro, bactericidal activity in bacteria was determined by Time Kill, MIC values and Checkerboard method for synergistic activity. Results: In the Time Kill method, where the combination of colistin + sulbactam is tested; it was synergistic effect in 17 strains whereas it was found that there was no bactericidal effect in the working concentrations of sulbactam alone. In Checkerboard method; 17 (85%) strains of the combination of colistin + sulbactam were synergistic, 3 (15%) were additive, it was found that sulbactam was effective in low (15%) on its own (MIC level) and colistin was effective in all strains. Conclusion: In all tested strains it was seen that both methods had high synergistic effect of the combination of colistin + sulbactam. Due to studies in the literature have different conclusions, there is a need for new studies that are also shown to be compatible with higher numbers of isolates and, if possible, in vivo.
