Çalışmaya tutkunluk ve iş yükünün işte yaşam kalitesi üzerine etkisi : 112 acil sağlık hizmetleri çalışanları örneği

Abstract

Bu tezin amacı, Sakarya İli acil sağlık hizmetlerinde görev yapan 112 çalışanlarının çalışmaya tutkunluk ve iş yükü düzeylerinin işte yaşam kalitesine etkisinin incelenmesidir. Çalışmada veri toplamak amacıyla Schaufeli ve arkadaşları (2002) tarafından geliştirilen Çalışmaya Tutkunluk Ölçeği (The Utrecht Work Engagament Scale), Cox tarafından 2003 yılında geliştirilmiş, yine Cox ve arkadaşları tarafından 2006 yılında geçerlilik ve güvenirliliği test edilmiş ve Saygılı (2008) tarafından Türkçe'ye uyarlanan Bireysel İşyükü Algı Ölçeği, Stamm (2005) tarafından geliştirilen, Yeşil ve arkadaşları (2010) tarafından Türkçe'ye uyarlanan Çalışanlar İçin Yaşam Kalitesi Ölçeği (The Utrecht Work Engagament Scale –UWES) ile katılımcıların sosyo demografik özelliklerinden oluşan bir anket formu kullanılmıştır. Elde edilen verilerin geçerlilik ve güvenilirlik analizleri yapılmıştır. Verilerin analizinde IBM SPSS 22 programından yararlanılarak tanımlayıcı istatistiksel yöntemler, korelasyon analizi, Process macro regresyon analizi, Bağımsız örneklerde t testi, Tek Yönlü Varyans analizi, Kruskal Wallis H testi ve Mann-Whitney U testi kullanılmıştır. Veriler %95 güven aralığında (p=0,05) analiz edilmiştir. Acil sağlık hizmetleri çalışanlarının çalışmaya tutkunluk, işte yaşam kalitesi algısı ve iş yükü algısı arasında anlamlı ilişkiler vardır. Çalışmaya tutkunluk düzeylerinin işte yaşam kalitesi üzerinde yoğunlaşma alt boyutu düzeyinde, iş yükü algısı üzerinde ise dinçlik ve adanmışlık boyutu düzeyinde anlamlı etkisi vardır. Bireysel iş yükünü oluşturan boyutların hiç birinin iş yaşam kalitesi üzerinde anlamlı etkisi bulunmadığı ancak acil sağlık hizmetleri çalışanlarının çalışmaya tutkunluk düzeylerinin iş yaşam kalitesine etkisinde iş yükü algısının aracı etkisi olduğu sonucuna varılmıştır. Acil sağlık hizmetlerinde yüksek iş yaşam kalitesi için politika ve müdahaleler belirlenmeli ayrıca çalışanların çalışmaya tutkunluk düzeylerini yükseltmek için geliştirici eğitim programları düzenlenmelidir.

The aim of this thesis is to investigate the effect of work engagement and workload levels of 112 employees working in emergency health services in Sakarya province on the quality of work life. Study in order to collect data developed by Schaufeli and his colleagues (2002) Utrecht Work Engagement Scale (UWES), developed by Cox in 2003, again the validity and reliability of scale tested by Cox and his colleagues in 2006 and adapted to Turkish by Saygılı as Individual Workload Perception Scale, developed by Stamm (2005) and adapted to Turkish by Yesil and his colleagues (2010) as Quality of Life Scale for Employees (The Utrecht Work Engagement Scale – UWES) and a questionnaire consisting of socio demographic characteristics of the participants were used. The validity and reliability analyses of the obtained data were performed. Descriptive statistical methods, correlation analysis, process macro regression analysis, independent sample t-test, one-way analysis of variance, Kruskal Wallis H test and Mann-Whitney U test were used in the analysis of data by using IBM SPSS 22 program. Data were analyzed at 95% confidence interval (p = 0.05). There is a significant relationship between work engagement, the perception of quality of work life and perception of workload on employees of emergency health services. There are differences in the sub-dimension level of concentration on quality of work life of the level of work engagement. The level of work engagement has a significant effect on the sub- dimension level of concentration on quality of work life and on the level of vigor and devotional dimension on the workload perception. It was concluded that none of the dimensions of the individual workload had a significant effect on the quality of work life, however, workload perception has a mediating effect on the quality of work life and the effect of work engagement levels of employees of emergency health services. Policies and interventions should be defined for high quality of work life in emergency health services, and developer training programs should be organized to increase the level of work engagement for employees.